Ήταν Κάποτε

Τι έκαναν οι άνθρωποι όταν δεν υπήρχε τηλεόραση και κινηματογράφος; Πώς διασκέδαζαν τις νύχτες που δεν υπήρχε ούτε ηλεκτρικό; Πολύ απλά, έλεγαν παραμύθια. Παραμύθια όχι για παιδιά, παρόλο που συχνά και τα παιδιά παρακολουθούσαν, αλλά παραμύθια για μεγάλους. Παραμύθια θρίλερ ή ερωτικά, περιπέτειες ή διδακτικά, φανταστικά  ή μαγικά. Πολλά από αυτά ήταν ιδιαίτερα σκληρά και πολλά περιείχαν και ανθρωποφαγία, ακούσια ή εκούσια.
Πέντε, τέτοια, αλληλοβόρα παραμύθια, επέλεξε η ομάδα “Χ-αίρεται” για να μας διηγηθεί και να αναπαραστήσει μπροστά μας, για έξι ακόμα βραδιές. Τρία νέα παιδιά (Στέλιος Χλιαράς, Βάσια Χρήστου, Χρήστος Πίτσας), απλά , χωρίς τη βοήθεια σκηνοθέτη, τεχνικών, φωτιστών ή σκηνικών, περιοδεύουν σε όλη την Ελλάδα και λένε τις ιστορίες τους, όπως αυτοί σκέφτηκαν να τις παρουσιάσουν.
Η παράσταση ξεκίνησε από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και, με το πρόγραμμα «Άγονη Γραμμή» (ένα πρόγραμμα που πάει το θέατρο σε μέρη που δεν έχει υπάρξει ποτέ), μέσα σε δύο χρόνια, έχει παιχτεί σε παραδοσιακά καφενεία, παλιές αυλές, δίπλα στη θάλασσα, σε αίθουσες σχολείων, σε πλατείες χωριών, σε μύλο! Στην Αθήνα παίχτηκε τον χειμώνα σε ένα παλιό λιπαντήριο του Μεταξουργείου!
Έπειτα επελέγη για το Bob festival και τώρα επιστρέφει για τα τρία πρώτα Σαββατοκύριακα του Ιουνίου στο πέτρινο θέατρο Επί Κολωνώ, σε μία πολύ ωραία συνθήκη: η παράσταση του Σαββάτου είναι στις 11 το βράδυ (ό,τι πρέπει για υπέροχη ατμόσφαιρα, η οποία θυμίζει τους τρόπους που έψαχνε ο παλιός λαϊκός άνθρωπος ώστε κανείς να μη περνά μονάχος του τη φοβερή του νύχτα) και της Κυριακής κανονικά στις 9.
Τρεις αξιόλογοι ηθοποιοί, φτιάχνοντας από μόνοι τους, εκείνη την ώρα, τα φώτα και τις μουσικές, παίζοντας με το σκοτάδι, χρησιμοποιώντας ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα και μόνο τρία ξύλινα κουτιά, εναλλάσσοντας ρόλους και αυτοσκηνοθετούμενοι, καταφέρνουν να σε παρασύρουν μαζί τους σε δάση, σε καλύβες, μέχρι και στην ίδια την Κόλαση που σέρνει ο διάβολος τις νύφες που παντρεύεται...
Υπέροχη σκηνή όταν, κατά την διάρκεια του φαγητού, βλέπουμε το κεφάλι του ηθοποιού να ξεπροβάλλει μέσα από την σούπα!
Πέντε παραδοσιακά παραμύθια, λαϊκά, μα όχι φολκλορικά, κάποια σκληρά, κάποια όχι και τόσο, παρουσιασμένα με πολύ φαντασία και τρυφερότητα, που σε κάνουν να θες να ξαναδείς την παράσταση, να ακούσεις για μια δεύτερη φορά αυτές τις Ελληνικές διηγήσεις.
 Όσοι είχαν θαυμάσει την παράσταση «Παραλογές» της ομάδας Σφοράρις, ας μην χάσουν κι αυτή την τόσο κοντινή και, συνάμα, διαφορετική προσέγγιση ιστοριών που πια έχουμε ξεχάσει.....
 
Θέατρο Επί Κολωνώ, (metro Μεταξουργείο)
 
 Ηρώ Μητρούτσικου